Η ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ 700 ΕΥΡΩ(ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ)

Νιώθει κανείς πως στην Ελλάδα οι πολιτικοί και συγκεκριμένα οι κυβερνώντες έχουν κυρήξει τον πόλεμο στην κοινωνία. Σε βάζουν να δουλεύεις πληρώνοντας σε πενταροδεκάρες (ψίχουλα)που δε φτάνουν ούτε για ζήτω. Τα προιόντα στα ράφια είναι πλέον απλησίαστα.
Αν είσαι άνεργος και ψάχνεις για δουλειά πας στο περίπτερο και για να αγοράσεις εφημερίδα πρέπει πλέον να πληρώσεις 1,30 ευρό. Αν κάνουμε τον υπολογισμό σε δραχμές καταλαβαίνουμε πως η φάση έχει ξεφύγει απο κάθε όριο.

Αν τύχει και είσαι νέος και δουλεύεις συμβασιούχος κάπου, αντιμετωπίζεις την συμπεριφορά εργοδοσίας και "συναδέλφων" μόνιμων που σε αντιμετωπίζουν περίπου σαν είλωτα στην αρχαία Σπάρτη.

Αν φταίνε κάποιοι για την σημερινή κατάσταση αυτοί είναι οι μόνιμοι εργαζόμενοι που βολευτήκανε στις ανέσεις τους και την μονιμότητα τους όλα αυτά τα χρόνια, βολεμένοι στις καρεκλίτσες τους δίχως να αντιδράνε για τίποτα, αφήνωντας τις πολιτικές εξουσίες να περνάνε τα αντι-εργατικά νομοσχέδια το ενα μετά το άλλο, φτάνοντας στη σημερινή εποχή να απορούν καταλαβαίνοντας πλέον πως τα νομοσχέδια αυτά αφορούν και πλήττουν και τους ίδιους.

Η λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου και της δεκαετίας του 80, βυθισμένη στην απάθεια του καλοπερασάκια και του βολεμένου μας έφτασε σ αυτό το σημείο.
Η ντόπια αστική τάξη επίσης που απο υπάρξεως της αντιλήφθηκε τον εαυτό της μόνο ως ντόπια και ποτέ ως τάξη συνεχίζει να λειτουργεί κόντρα στον ρόλο που θα έπρεπε να έχει(αν θέλουμε να μιλήσουμε και με αστικο-καπιταλιστικά δεδομένα και πλαίσια). Ποτέ δεν μπήκε στην λογική να "δώσει" στον εργαζόμενο ώστε και αυτός να προσφέρει με περισσότερη χαρά στην εργασία του (κάτι που κάνανε οι δυιτικές αστικές τάξεις) και να μπορέσει να καταναλώσει τα αγαθά που η ίδια παρρήγαγε.

Αντιθέτως δίνει ψίχουλα και απαιτεί με αυτά τα ψίχουλα να καταναλώσει ο εργαζόμενος τα πανάκριβα προιόντα της. (μην τρελαθούμε κιόλας-ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος).
Οι πολιτικοί μας; ας μην αναφερθούμε σε αυτούς.
"Η γενιά των 700 ευρώ", πληρώνεται συνήθως κάτω απο 700 ευρώ, δουλεύει περισσότερο απο την αντίστοιχη ευρωπαική γενιά και μάλλον έχψουν υποθηκεύσει το μέλλον της.
Μαύρο μέλλον;

Όχι απαραίτητως, αρκεί να αρχίσουμε να ξεκολλάμε και προπάντως να μην περιμένουμε τίποτα απο τους "παλαιούς" και απο τους "έμπειρους".
Έχει δημιουργηθεί τα τελευταία 30 χρόνια ενα πελώριο χάσμα μεταξύ της γενιάς του 70 και του 80 και αυτής του 90 και του millenium.

Οι πρώτοι βοελυτήκανε σε θέσεις στον δημόσιο τομέα και σήμερα προσπαθούν να σώσουν τον εαυτούλη τους και τις καρεκλίτσες τους απο την αντι-ασφαλιστική λαίλαπα που προελαύνει, δίχως να νοιάζονται για τις επόμενες γενιές εργαζομένων (κακά τα ψέμματα τους βλέπουμε και τους ζούμε σε καθημερινό επίπεδο- πρόκειται για μια υποταγμένη,άκρως ατομικίστικη γενιά), απο την άλλη η γενιά των 90 και του millenium προσπαθεί να βρει τον δρόμο της, μην έχοντας κάποιον να τις μεταλαμπαδεύσει εμπειρίες και παρακαταθήκες απο παλαιότερους αγώνες...αυτή η γενιά ειναι μόνη της στην κυριολεξία και καλείτε να "βγάλει τα κάστανα απο τη φωτιά".
Είδαμε την γενιά των 700 ευρώ να ρέπει κάποιεσ στιγμές προς τον εθνικισμό και την ξενοφοβία, την βλέπουμε όμως να βγαίνει και στους δρόμους και να διαδηλώνει για το (αν)ασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Η γενιά αυτή έχει ενα μεγάλο στοίχημα να κερδίσει.
οι σημερινοί 18άρηδες, οι σημερινοί 30αρηδες, πρέπει να παλέψουν , σχεδόν απο μόνοι τους για να κερδίσουν το μέλλον τους
η ιστορία θα δείξει αν μπορεί μαι γενιά να μετατρέψει έναν εις βάρος της πόλεμο απο την υπόλοιπη κοινωνία σε μια νίκη για τις επόμενες γενιές