ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ

Το ασφαλιστικό ψηφίστηκε την Πέμπτη. Εκείνη την μέρα αποφασίστηκε το μέλλον της χώρας μας για τα επόμενα χρόνια.

Το μεγάλο κομμάτι του λαού (εργαζόμενοι) καταδικάστηκαν στην ανασφάλεια και στην ανέχεια για όλη τους την ζωή. Μαζί με αυτούς και οι μικρομεσαίοι (γιατί αν ο εργαζόμενος δεν έχει λεφτά τότε δε θα καταναλώνει και από το μαγαζάκι του κάθε μικρο-μεσσαίου, οπότε δε θα βγάζει και φράγκα αυτός).

Τα εργατικά δικαιώματα παραδοθήκαν στην κάθε είδους εργοδοσία.

Αυτοί που πριν μερικές εβδομάδες βγάζανε διαγγέλματα για τον ελληνικό λαό με αφορμή το ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ , αυτή την εβδομάδα λουφάξανε στις τρύπες τους σαν τα ποντίκια. Φυσικά δε αναφέρομαι στους εθνικιστές, φασίστες. Αλλά στον Μίκη Θεωδοράκη. Πριν από καιρό μας μίλησε για το έθνος μας που αποφασίστηκε από τις μεγάλες δυνάμεις να το εξαφανίσουν μαζί με αυτό της Β. Κορέας, της Βουλγαρίας, της Σερβίας και του Ιράν. Είπε πως η κατάσταση είναι μη-αναστρέψιμη και πως το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να στείλουμε τους νέους μας σε εθνικούς πολέμους και να πέσουν ηρωικά.

Είναι φανερό πως όταν γερνάει ο άνθρωπος γίνεται νεκρολάγνος. (περίπτωση Δαίδαλος μου θύμισε το διάγγελμα-φάρσα που έστειλε)

Που ήταν αυτός την Πέμπτη; Γιατί δεν έστειλε τώρα διάγγελμα. Μήπως γιατί τώρα δεν έχει τι να πει;

Αμερικάνοι εργαζόμενοι χάνουν τα σπίτια τους από τις τράπεζες γιατί αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις, το Ευρώ σαν νόμισμα σαρώνει την στιγμή που η γηραιά ήπειρος μετατρέπεται σε μια τεράστια εργασιακή Ταϊλάνδη. Γιατί δε μας λένε πως παγκοσμίως καπιταλιστές και κυβερνήσεις ιδιωτικοποιούν τα κέρδη και κοινωνικοποιούν τα χρέη;

Εδώ προφανώς δεν εντόπισε για τον φτωχό λαό ο Μίκης καμιά απειλή…για αυτόν απειλή είναι μόνο τα Σκόπια…(τα σχόλια και τα συμπεράσματα δικά σας)

Το τοπίο στο μέλλον δεν είναι μαύρο. Ο κόσμος παγκοσμίων αλλά και στην Ελλάδα δείχνει να ξυπνάει από το κοινωνικό λήθαργο.

Για μια μεγάλη περίοδο η α(ν)ασφαλιστική νομοθεσία θα καταπατήσει κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας αλλά σε ένα βάθος χρόνου οι λαοί θα κάνουν το αναγκαίο βήμα να ξεπεράσουν μόνοι τους την κρίση που ακούει στο όνομα καπιταλισμός.

Και όταν λέμε για ξεπέρασμα του καπιταλισμού δεν σημαίνει πως συνδράμουμε απαραιτήτως στο αποτυχημένο μοντέλο του Μαρξισμού, αλλά σε κάτι καινούριο που τώρα αρχίζει να γεννιέται στην παγκόσμια συνείδηση του κόσμου.

Μια σειρά από χώρες της Λατινικής Αμερικής κάνανε την διαφορά και εκλέξανε αριστερές (ΠΡΟΣΟΧΗ-ΟΧΙ ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ) κυβερνήσεις. Ήδη αυτές οι κυβερνήσεις κάνουν τα πρώτα απαραιτητα βήματα για την ανάπτυξη των λαών τους(εθνικοποιούν το δημόσιο πλούτο, παίρνουν μέτρα κατά της φτώχειας κτλ), αυτό δείχνει πως ο κόσμος πλέον ναι μεν δε τρώει τον παπά από νεοφιλελεύθερους ή κομουνιστές από τη μια και από την άλλη επιζητά μια αλλαγή στην κοινωνία.

Στην περιοχή μας αυτό εκφράζεται σε πρώτη φάση με την εκλογή του αριστερού κόμματος ΑΚΕΛ στη Κύπρο και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα.

Οι αλλαγές στις ζωές μας δεν έρχονται από μόνες τους. Θέλουν κινητοποίηση και εγρήγορση όλων μας, μα πάνω από όλα καθαρή σκέψη.

Και για το τέλος κάποια επισήμανση. Κάτι βουλευτές από ΝΔ που το παίζαν φιλό – εργατικοί γιατί ψηφίσανε το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο;

Η απάντηση που θα δώσουν είναι γνωστή.

Μα για το καλό των εργατών θα σου πουν.

Τους πιστεύεται ακόμα;

Πίστη στον εαυτό μας.

Οι celebrities της παλαιάς αριστεράς , του νεότερου κέντρου και της σημερινής δεξιάς σκέφτονται μόνο το ΒΟΛΕΜΑ ΤΟΥΣ.