Ακολουθεί το κείμενο που μοιράσαμε χθες στη Γενική συνέλευση Τμήματος: αντί να γράψουμε ένα τετρασέλιδο πλαίσιο με βουλίτσες και τα πλέον βαρετά για μερικούς αιτήματά μας, αρκεστήκαμε στο να αποτυπώσουμε σε μία κόλλα 4α , μερικές σκέψεις μας και να τις μοιράσουμε στους συμφοιτητές μας!
ΘΕΛΕΤΕ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ; ΑΣ …ΕΞΕΤΑΣΤΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ!
Γιατί η εξέγερση ήταν μόνο η αρχή… Γιατί είμαστε ακόμα εδώ… Όλοι εμείς οι «προβοκάτορες», οι «τρομοκράτες» , οι «κουκουλοφόροι» , οι «πλιατσικολόγοι», οι «πράκτορες». Ή αλλιώς όλοι όσοι βρέθηκαν στο δρόμο το Δεκέμβρη , όλοι όσοι εκδικήθηκαν για μια χαμένη ζωή, για κάθε χαμένη ζωή, για τις χαμένες στιγμές τους. Όλοι όσοι εξεγέρθηκαν. Όλοι όσοι εκεί πίσω από τα οδοφράγματα, κάτω από τον καπνό των χημικών πολέμησαν μαζί, ερωτεύτηκαν, χαμογέλασαν, δάκρυσαν.
Και όχι δεν είμαστε καμία φωτεινή πρωτοπορία, καμία ομάδα καθοδηγητών. Δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από όσους αρνούνται να συμβιβαστούν, από όσους θέλουν τις ζωές που τους κλέψαν, πίσω. Κι αυτό είναι τα πάντα! Και όχι δεν τρέφουμε αυταπάτες. Μέσα σε αυτή την αποπνικτική κανονικότητα έχουμε ήδη επιλέξει στρατόπεδα. Όσοι επιμένουν να έχουν το βλέμμα στραμμένο στις χαμένες εξεταστικές, στηρίζοντας τις εξουσιαστικές δομές αυτού του συστήματος, δεν είναι παρά απομεινάρια ενός αέναου ταξικού πολέμου. Όσοι από εσάς προσπαθείτε επίμονα να πείσετε τους εαυτούς σας ότι τίποτα δεν συνέβη, βυθισμένοι σε μια θλιβερή ουδετερότητα, δεν μπορεί παρά να στέκεστε απέναντι μας. Όταν η εξέγερση γίνεται η καθημερινότητα σου, η σιωπή είναι μόνο συνενοχή.
Στη βία που σου ασκούν στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους δρόμους, στους εργασιακούς χώρους σιωπείς… Φοβάσαι, υποτάσσεσαι… Ακόμα και τα πιο «τολμηρά» σου όνειρα εγκλωβίζονται σε ξεπεσμένα είδωλα και μοντέλα ζωής.Αν «πολεμάς» για να καταλήξεις μια Παναγιωταρέα , αν «αγωνίζεσαι» για μια θέση σε ένα δελτίο ειδήσεων, αν «επαναστατείς» μόνο σε περιπτώσεις κραυγαλέων δολοφονιών, όντως η εξέγερση δεν σε αγγίζει, αφού η εξέγερση ποτέ δεν ανήκε στους δουλοπρεπείς και τους υποταγμένους. Γι’ αυτό άλλωστε και αδυνατείς να αντιληφθείς ότι υπάρχουν άνθρωποι, που δεν κρύβονται πίσω από ταυτότητες κομματικών παρατάξεων («αριστερές» δήθεν επαναστατικές, «σοσιαλιστικές» δήθεν δημοκρατικές, δεξιές δήθεν φιλελεύθερες) , υπάρχουν άνθρωποι που δρουν με μοναδικό κριτήριο τη συνείδηση και το πνεύμα τους όχι για να δημιουργήσουν μια νέα πραγματικότητα τόσο σάπια όσο και η προηγούμενη, ούτε επηρεασμένοι από φθηνά συνδικαλιστικά τεχνάσματα προπαγάνδας. Και αυτοί οι άνθρωποι, οι εξεγερμένοι, δεν υποτάσσονται και δεν εγκαταλείπουν όσα τρενάκια «αγανακτισμένων» φοιτητών κι αν εμφανίζονται ως δια μαγείας, όση βία κρατική και μη και αν δέχονται.
Ενάντια λοιπόν σ’ αυτό το σύστημα και τα τσιράκια του, η μόνη απάντηση είναι συνεχής αγώνας από τις αίθουσες-κλουβιά και τα πανεπιστήμια-φυλακές μέχρι τους αστυνομοκρατούμενους δρόμους και τα σπίτια-κελιά για μια παιδεία και μια κοινωνία πραγματικά ελεύθερη μακριά από τα «δημοκρατικά ιδεώδη» του κράτους. Θα μας βρίσκουν μπροστά τους κάθε φορά που τολμούν να επιτίθενται στους εξεγερμένους, κάθε φορά που δεν διστάζουν να σκοτώνουν αθώους για πολιτικό γόητρο.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ
Υ.Γ.: Α, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΔΕΚΑ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ
ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου